θυρηβόλιον

θυρηβόλιον, τὸ (Α)

έπαυλη, αγροικία, εξοχική κατοικία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θύρα + -βόλιον (< βόλος < βάλλω), πρβλ. αγκυρη-βόλιον, κεραυνο-βόλιον].